Friday, September 29, 2006

- talent -

fact - i love kids. there's this something in them which never fails to make me smile ... true, sometimes they can test your patience ... but it's just a part of their being kids ... looking at them helps me put things into better perspective - they give me a fresh insight ... they make me realize that life has so much to offer ... they make me hopeful ...

earlier today, i was looking for something in my PST file when i came across this email sent to me by my ate mean last july 2005 ... this is one of my favorite stories about my nephews - rafael aka raprap, kurap, rapee and roi aka duyduy, duduy (both 4 years old now) and riane *just riane for him :)* (3 years old) ...

note - ate mean is the mommy of raprap and riane ... ate alma - my sis-in-law - is the mommy of roi and ann ... ann was too young at that time so wala pa mashadong "dog tricks" yung bata :)

so here are the stories as told to me by my ate mean in her email ...

Si Raprap

... masyado nang matanong ... bakit ganito.. bakit.. bakit..bakit.. parang tatanungin ka:
rap: anung kulay?
mean: puti
rap: bakit maputi?
mean: pra malinis?
rap: bakit malinis?
mean: hmmm?

... nakakatuwa din yun pag nakakakita ng airplane alam mo yun lumiliwanag ang mukha ... tinanong ako bakit daw garahe ang airplane ... sabi ko inaayos.. bakit inaayos ... para ayos lipad ... bakit ayos lipad.. lalagyan ng gas *nahihirapan nang mag-isip ng sagot si ate :P* .. saan lagay ng gas ... sa airport ... nde nde dun sa (nde nya masabi sa gasoline station) ... aba naman nung isang araw kakagising pa lang tapos tinanong ako ... bakit ayos airplane (uulitin na naman namin yung cycle)

Si Roi


... nung isang araw nasa bahay sila, nakita nya yung mga kumot nila kurap... sabi niya "wow Nemo" (kay rap).. tapos yung isa,"wow Shrek" (kay riane) ... "wawa ako!" ... hehehe.nakalimutan naman kasing bilhan yung bata galing baguio ... yun yung mga makakapal na kumot kasi ... sabi ni te alma sige bibili tayo ...

Si Riane

... nung isang araw nagpapabukas ng lollipop tapos nung open na sinusubo sa akin e ayaw ko ... aba! pinuwersa ako. hinawakan ako sa leeg nung isang kamay tapos yung isang kamay nya hawak yung lollipop, pinapasok sa bibig ko ... ayaw akong tigilan hangga't nde ako ngumanga ...gigil na gigil pa mukha nya tapos finally binuksan ko na bibig ko tapos nagpanggap ako na namatay ... aba nilayasan ako! tapos humiga na ako pinuntahan ulit ako nakihiga ... sabi ko sa kanya, alis ka dyan, galit ako sa yo... pilit tumatabi ng nakadapa, sumisiksik ...sabi ko alis ka ... siksik pa din, nung inangat ko, may luha ba naman! na guilty naman ako ... kasi nde naman siya humihikbi o ngumawa basta lang lumuha ng tahimik ...sensitive talaga yun...pag may ginawa siyang kasalanan sa yo, siya pa yung aalis at magtatampo na parang ako ang may kasalanan...hehehe

Si Ann


... for this little girl, i had the cute experience first-hand .. just happened last month, i think ... i called them at home and i told ate alma that i want to talk to ann ... i was later told by ate alma that after she gave the cellphone to ann, the kid started moving away from them - sinosolo nya yung telepono :) ... she wasn't really saying anything and i just kept talking to her ... and then i told her - ann, sabihin mo, "HA HA HA" ... and then silence ... and then a small, high-pitched voice ... an unmistakable echo "ha ha ha" ...

kids never cease to amaze me ...


1 Comments:

Blogger So said...

pare adorable...nakakainggit wala akong pamangkin (at never magkakaroon ng pamangkin anles manganak bigla nanay ko...shet wag naman) pero pero...adorable! ganyan ka ba nung bata ka?

8:32:00 PM  

Post a Comment

<< Home